Έντομα

Cimex lectularius ή αλλιώς κοριός. Το χρώμα του είναι ανοιχτό καφέ έως κοκκινωπό-καφέ Οι κοριοί τρέφονται αποκλειστικά με αίμα, κυρίως από τον άνθρωπο, γι αυτό το λόγο το κρεβάτι καλύπτει το μεγαλύτερο ποσοστό των χώρων που εμφανίζονται (λόγο αδράνειας), αλλά μπορούν να ανιχνευτούν και σε πολλά ακόμα σημεία. Με απλά, λόγια ο κοριός μπορεί να βρίσκεται στον καναπέ, πίσω από τις κορνίζες σας, σε αποσκευές, στο εσωτερικό των οχημάτων, σε έπιπλα, μέσα σε πρίζες ή οπουδήποτε μέσα στο σπίτι σας.
Η άποψη ότι οι κοριοί σχετίζονται με τη χαμηλή προσωπική υγιεινή και τον ελλιπή καθαρισμό του σπιτιού δεν τεκμηριώνεται γιατί οι κοριοί δεν κάνουν διακρίσεις σε «καθαρούς» και «βρώμικους» χώρους. Δεν υπάρχει καμία έρευνα που να αποδεικνύει ότι οι κοριοί μπορούν να γίνουν φορείς επιβλαβών ασθενειών. Από την άλλη οι έρευνες δείχνουν ότι τα έντομα αυτά μπορούν να επιδεινώσουν τις αλλεργίες και το άσθμα. Τα τσιμπήματα από κοριό διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σύμφωνα με μελέτες, τα δαγκώματα εμφανίζονται συχνά σε τριάδες, αλλά μπορεί να εμφανίζονται και διάσπαρτα. Οι κοριοί έλκονται από τη θερμοκρασία του σώματος του ανθρώπου και κυρίως από το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέουν. Το μεγάλο πρόβλημα με τους κοριούς είναι ότι μπορεί να υπάρχουν στον χώρο σας, έστω και αν δε μπορείτε να τους δείτε. Στην περίπτωση μάλιστα, που υπάρχει χαμηλό επίπεδο μόλυνσης στο σώμα, είναι πολύ πιθανό να μη μπορείτε να δείτε τα «σημάδια». Η θερμότητα σκοτώνει τους κοριούς. Μία αυτόβουλη κίνηση να εξοντώσουμε τους κοριούς, θα οδηγήσει σε χειρότερα αποτελέσματα, καθώς το μόνο που θα πετύχουμε είναι να διασκορπίσουμε τους κοριούς σε όλο το σπίτι. Ένας θηλυκός κοριός μπορεί να γεννήσει μία μόνο φορά 500 αυγά, γεγονός που σημαίνει ότι ο έλεγχος μπορεί εύκολα να ξεφύγει. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου σε συνδυασμό με τα νέα δεδομένα στα φυτοφάρμακα και τα εντομοκτόνα, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην επιβίωσή τους. Η γρήγορη αναπαραγωγή τους σε συνδυασμό με το μεγάλο χρονικό διάστημα που μένουν ανενεργοί ευνοεί την πληθυσμιακή τους αύξηση. Η διάρκεια ζωής των κοριούς ποικίλλει ανάλογα με τα είδη. Τα στάδια της ζωής του είναι νύμφες και ενήλικα. Οι νύμφες μπορούν να επιβιώσουν για εβδομάδες χωρίς να λάβουν ένα γεύμα αίματος ενώ το ενήλικο έντομο μπορεί να ζήσει για πάνω από πέντε μήνες χωρίς σίτιση.
Αποικίες με κοριούς γίνονται με διάφορους τρόπους, όπως:

• με ανθρώπους που μεταφέρουν ενήλικα έντομα ή αυγά που κατά λάθος έφερε κάποιος από άλλες μολυσμένες κατοικίες στα ρούχα ή στο χώρο αποσκευών ενός ατόμου που επισκέπτονται
• μολυσμένα αντικείμενα (όπως έπιπλα, ρούχα, ή σακίδια)
• με διόδους από κοντινούς χώρους που έχουν προσβολή
• με ζώα, κατοικίδια ή και όχι που μπορεί να φιλοξενούν κοριούς

Η αντιμετώπιση των κοριών πραγματοποιείται στους χώρους που εντοπίζονται με γνώμονα την ιδιαιτερότητα των χώρων αυτών. Χημικές ή οικολογικές μέθοδοι εφαρμόζονται με απόλυτη ασφάλεια τόσο στην εφαρμογή όσο και στην μετέπειτα χρήση των χώρων.

Τα μυρμήγκια είναι κοινωνικά έντομα της οικογένειας Formicidae. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 22.000 είδη από τα οποία έχουν ταξινομηθεί περισσότερα από 12.500.
Τα μυρμήγκια σχηματίζουν αποικίες με μέγεθος που ποικίλει από μερικές δεκάδες έως κοινωνίες με υψηλή οργάνωση που καλύπτουν μεγάλες περιοχές και αποτελούνται από εκατομμύρια μέλη. Οι αποικίες περιγράφονται κάποιες φορές ως υπεροργανισμοί επειδή τα μυρμήγκια μοιάζουν να συμπεριφέρονται σαν μια ενιαία ύπαρξη, καθώς εργάζονται συλλογικά για να υποστηρίξουν την αποικία.
Τα μυρμήγκια έχουν αποικίσει σχεδόν κάθε ηπειρωτική περιοχή της Γης εκτός από την Ανταρκτική και κάποια νησιά. Τα μυρμήγκια ευημερούν σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα, και αποτελούν ίσως και το 15-25% της βιομάζας των ζώων της ξηράς. Η επιτυχία σε αυτό έχει αποδοθεί στην κοινωνική τους οργάνωση και την ικανότητά τους να τροποποιούν οικοτόπους, να αξιοποιούν πόρους και να αμύνονται. Η μακροχρόνια παράλληλη εξελικτική πορεία τους με άλλα είδη δημιούργησε μιμητικές, συμβιωτικές, παρασιτικές σχέσεις και σχέσεις αμοιβαιότητας.
Πολλά μυρμήγκια φτιάχνουν μεγάλες φωλιές, ενώ άλλα είδη είναι νομαδικά και δε χτίζουν μόνιμες κατασκευές. Τα μυρμήγκια φτιάχνουν είτε υπόγειες φωλιές, είτε τις κατασκευάζουν πάνω σε δέντρα. Κάποια μυρμήγκια αποφεύγουν τοποθεσίες όπου υπάρχουν νεκρά μυρμήγκια, καθώς μπορεί να υποδεικνύουν την ύπαρξη παρασίτων ή ασθενειών. Εγκαταλείπουν γρήγορα τη φωλιά τους στην πρώτη ένδειξη κινδύνου.
Η ζωή του μυρμηγκιού ξεκινάει από ένα αυγό. Αν το αυγό είναι γονιμοποιημένο, το μυρμήγκι που θα γεννηθεί θα είναι θηλυκό ειδάλλως θα είναι αρσενικό. Τα μυρμήγκια αναπτύσσονται με πλήρη μεταμόρφωση με τις προνύμφες να περνούν από τη φάση της νύμφης πριν να αναδυθεί ως ενήλικας.
Τα περισσότερα μυρμήγκια είναι αρπακτικά, πτωματοφάγοι, και έμμεσα φυτοφάγα, αλλά κάποια είδη έχουν αναπτύξει εξειδικευμένους τρόπους εξασφάλισης τροφής.
Τα μυρμήγκια βρίσκονται σε πολλά διαφορετικά μεγέθη και χρώματα. Μερικά είδη έχουν φτερά. Τα μεγαλύτερα είδη έχουν μήκος πάνω από μερικά εκατοστά. Το μυρμήγκι βασίλισσα συχνά μπορεί να ζήσει για πάνω από ένα χρόνο που είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τη ζωή των απλών η οποία μπορεί να διαρκέσει μερικούς μήνες. Το μυρμήγκι βασίλισσα παράγει μεταξύ 800 και 1.500 αυγά την ημέρα που γονιμοποιούνται από τα αρσενικά.
Ένα μυρμήγκι λέγεται ότι είναι σε θέση να σηκώσει μέχρι και 50 φορές το βάρος του σώματος και να τραβήξει πάνω από 30 φορές αυτό.

Προστατεύουμε το χώρο σας δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο στο σημείο που εμφανίζεται ο πληθυσμός αλλά στο σημείο που αποτελεί εστία του προβλήματος. Έτσι οδηγούμαστε στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για το δικό σας συμφέρον.

Ψύλλος είναι η κοινή ονομασία απτέρων εντόμων που ανήκουν στην τάξη Σιφωνάπτερα. Πρόκειται για εξωτερικά παράσιτα που τρέφονται με αίμα θηλαστικών και πτηνών.
Επειδή μεταδίδουν ασθένειες, είναι πολύ επικίνδυνα ζώα.
Το μήκος των εντόμων κυμαίνεται από 1,5 ως 3,3 χιλιοστά. Συνήθως έχουν χρώμα καφέ. Το σώμα τους είναι πλευρικά πιεσμένο ώστε να μπορούν να μετακινούνται στο τρίχωμα ή στο φτέρωμα των θυμάτων τους (ή για τους ανθρώπους, κάτω από τα ρούχα).
Τα πόδια τους είναι μακριά, επιτρέποντας στα άπτερα ζωύφια να εκτελούν μεγάλα άλματα. Τα άλματα που κάνουν είναι περίπου 200 φορές μεγαλύτερα από το μήκος του σώματός τους, καθιστώντας τους καλύτερους άλτες μεταξύ των γνωστών ζώων, σε σύγκριση με το μέγεθος του σώματός τους. Χαρακτηριστικό του σώματός τους είναι επίσης η σκληρότητα, που επιτρέπει να αντέξει την πίεση, όπως π.χ. το ξύσιμο.
Ο θηλυκός ψύλλος γεννά πολύ μικρά, λευκά αυγά, σε μέρη που δεν έχει φως και σε γωνίες των σπιτιών με σκόνη. Ακολουθούν οι προνύμφες και τα τέλεια έντομα. Παρότι οι ενήλικοι ψύλλοι τρέφονται αποκλειστικά με αίμα, οι προνύμφες τρέφονται και με οργανικές ύλες.
Το δάγκωμα από ψύλλους είναι τόσο ενοχλητικό, καθώς προκαλεί έντονη φαγούρα, όσο και επικίνδυνο, επειδή τα ζώα αυτά αποτελούν ενδιάμεσους ξενιστές για πολλά παράσιτα. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να διευκολύνουν στην εξάπλωση των επιδημιών. Για την προφύλαξη από τους ψύλλους πολλές φορές γίνεται προληπτικός καθαρισμός των οικιών, επειδή τα ζωύφια γεννούν τα αυγά τους σε σκοτεινά και σκονισμένα μέρη.
Τα γνωστότερα είδη ψύλλων συμπεριλαμβάνουν τα εξής:

• Ψύλλος της γάτας
• Ψύλλος των σκύλων
• Ψύλλος του ανθρώπου ή Ερεθιστικός ψύλλος
• Ψύλλοι των αρουραίων του Βορρά

Με εφαρμογή εντομοκτόνων και ρυθμιστών ανάπτυξης αντιμετωπίζεται πλήρως το πρόβλημα ακολουθούμενη από καλές πρακτικές για την αποφυγή μελλοντικής προσβολής.

Το κουνούπι είναι δίπτερο έντομο της οικογένειας Culicidae με 3.500 περίπου είδη ανά τον κόσμο. Από αυτά μόνο τα 80 δαγκώνουν τους ανθρώπους. Χρίζεται από τα πιο θανατηφόρα «ζώα» του πλανήτη.
Έχει λεπτό και μακρύ σώμα που καλύπτεται με λέπια και έχει μακριά πολύ λεπτά πόδια που του επιτρέπουν μόνο να στηρίζεται. Τα φτερά του είναι μεμβρανώδη. Χαρακτηριστικό του είναι μία επιμήκης προβοσκίδα που βγαίνει από τη στοματική του κοιλότητα.
Το αρσενικό κουνούπι έχει πιο τριχωτές κεραίες από του θηλυκού. Τα κουνούπια τρέφονται με νέκταρ ή γύρη που βρίσκουν στη φύση, όμως τα θηλυκά χρειάζονται και αίμα προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν αβγά. Ένα κουνούπι μπορεί να ζήσει σε ιδανικές συνθήκες 5 με 6 μήνες.
Εφόσον το θηλυκό πραγματοποιήσει ένα γεύμα αίματος τότε ωριμάζουν τα αβγά του τα οποία και τοποθετεί στην επιφάνεια του νερού και στη συνέχεια εκκολάπτονται οι προνύμφες που τρέφονται με διάφορα οργανικά κατάλοιπα ή άλλα κουνούπια και μικρά έντομα. Οι προνύμφες είναι υδρόβιες και εφοδιασμένες με δύο αναπνευστικά συστήματα που τους επιτρέπουν να αναπνέουν τόσο κάτω από το νερό όσο και από πάνω.
Η ελαστικότητα που έχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς τους, τους δίνει τη δυνατότητα να μετακινούνται με ταχύτητα χτυπώντας το νερό.
Τα κουνούπια ερεθίζονται και προσελκύονται από την κίνηση, από τη σωματική θερμότητα, την υγρασία και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέεται με την αναπνοή (το οποίο μπορούν να αναγνωρίσουν από απόσταση 17,5 μέτρων). Ωστόσο, το πόσο συχνά τσιμπούν ένα άτομο έχει να κάνει και με τα γονίδιά του. Κάποιοι άνθρωποι εκλύουν από το σώμα τους μυρωδιές που μπορεί να είναι ελκυστικές για τα κουνούπια, ενώ άλλων ανθρώπων μπορεί να είναι απωθητικές.
Το σφύριγμα που κάνουν προέρχεται από το συγχρονισμένο τους φτερούγισμα. Στον άνεμο τα κουνούπια δεν παρουσιάζουν αντίσταση και με αυτόν μπορούν να μεταφερθούν σε πολύ μακρινές αποστάσεις.
Η δραστηριότητα τους έχει να κάνει με τη θερμοκρασία και την υγρασία του αέρα. Έτσι τις πρώτες πρωινές, τις πρώτες νυχτερινές ώρες και κατά τη διάρκεια της νύχτας τα περισσότερα είδη είναι πιο ενεργητικά και τσιμπούν, ενώ άλλα τσιμπούν όλο το εικοσιτετράωρο.
Το θηλυκό τρυπάει το δέρμα με 6 «καρφίτσες» που έχει στο στόμα του, βγάζει ένα αιμολυτικό και αντισταμινικό σάλιο και με τη προβοσκίδα του ρουφά το αίμα που καταλήγει στην κοιλιά του. Ανάλογα με την ποσότητα, αυτή μεγαλώνει, αφού έχει μεγάλη ελαστικότητα. Το τσίμπημα του κουνουπιού προκαλεί κοκκινίλα στο δέρμα, πρήξιμο και έντονη ενοχλητική φαγούρα. Παρά την άποψη που επικρατεί ένα σκούρο δέρμα προσελκύει περισσότερο τα κουνούπια παρά ένα ανοιχτόχρωμο.
Υπάρχουν 3 διαδεδομένα γένη κουνουπιών:

• Ο ανωφελής
• Το κοινό κουνούπι
• Το γένος αηδής (τίγρης)

Μεταδίδουν ελονοσία, εγκεφαλίτιδα, φιλαρίαση και το κίτρινο πυρετό. Στις ασθένειες που μπορούν να μεταφέρουν προστέθηκε και ο ιός του Δυτικού Νείλου.

Η καταπολέμηση τους αφορά μέρος του πληθυσμού για να αποφύγουμε την όχλησή τους. Εφαρμογή μεθόδων και χρήση συσκευών μαζί με συμβουλές από το εξειδικευμένο προσωπικό μας κρατούν τα κουνούπια μακριά σας.

• Musca autumnalis
• Musca larvipara
• Musca Osiris
• Musca tempestiva
• Musca crassirostris

Μπορεί να αναπαράγεται με εξαιρετική ευκολία τόσο εξαιτίας της ικανότητάς της να εναποθέτει αυγά στο εσωτερικό οποιουδήποτε υλικού βιολογικής φύσης το οποίο αποσυντίθεται, τόσο όσο και χάρη στην ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται οι προνύμφες και γίνονται ενήλικες, με τη σειρά τους ικανές να αναπαραχθούν: περίπου 10 μέρες. Η διάρκεια ζωής της υπό άριστες διατροφικές και περιβαλλοντικές συνθήκες είναι 8-10 μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων μπορεί να εναποθέσει έως και 1000 αυγά (150-200 τη φορά κάθε 3-4 μέρες). Το ενήλικο έντομο χρησιμοποιεί για να τραφεί προβοσκίδα. Οι στερεές τροφές ραντίζονται με σάλιο για να διαλυθούν και κατόπιν ρουφιούνται από την προβοσκίδα. Αυτά τα έντομα μπορούν να πετάξουν μόνο μερικά χιλιόμετρα από τον τόπο που γεννήθηκαν. Δραστηριοποιούνται μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και το βράδυ αναπαύονται στις γωνίες των δωματίων ή στις οροφές.
Στα πιο ψυχρά κλίματα, οι μύγες επιβιώνουν μόνο αν συμβιώνουν με τον άνθρωπο. Είναι ικανές να μεταφέρουν πάνω από 100 παθογόνους παράγοντες οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για ασθένειες όπως:

• Τύφο
• Χολέρα
• Σαλμονέλα
• Σιγκέλωση
• Άνθρακα
• μολύνσεις των ματιών
• ενδοπαρασιτικούς σκώληκες

Στις φτωχότερες χώρες κάτω από ανεπαρκείς υγειονομικές συνθήκες, οι μύγες βρίσκονται ανάμεσα στους κυριότερους μεταφορείς ασθενειών.
Η οικιακή μύγα τρέφεται με υγρά ή ημι-υγρά πέρα από τα στερεά οργανικά υλικά που προεπεξεργάζεται με το σάλιο ή τον εμετό της. Λόγω της μεγάλης ποσότητας τροφής την οποία προσλαμβάνει ημερησίως, αφήνει περιττώματα σχεδόν συνεχόμενα και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που καθιστά αυτό το έντομο φορέα επιβλαβών παθογόνων μικροοργανισμών.
Η οικιακή μύγα έχει μήκος 6-8 mm, με το θηλυκό να είναι μεγαλύτερο από το αρσενικό. Τα δυο φύλλα μπορούν να διακριθούν παρατηρώντας το διάστημα ανάμεσα στα μάτια όπου στο θηλυκό είναι διπλάσιο σε φάρδος απ’ ότι στο αρσενικό.
Η οικιακή μύγα διανύει τέσσερα σταδία στο κύκλο ζωής της:
αυγό – προνύμφη – χρυσαλλίδα – τέλειο έντομο.
Το θηλυκό εναποθέτει από 75 έως 150 αυγά ενώ στην διάρκεια της ζωής του μπορεί να εναποθέσει 5 – 6 γενεές σε διάστημα αρκετών ημερών.
Η οικιακή μύγα τρέφεται με την ίδια ευκολία και χωρίς διακρίσεις από τις τροφές του ανθρώπου όσο και από ακαθαρσίες. Μόνο την υγρή τροφή μπορεί να δεχθεί γι αυτό το σκοπό βγάζει από το στομάχι της σταγόνες υγρού για την υγροποίηση της στερεάς τροφής, και την ώρα που τρέφεται αφήνει πάνω στις τροφές τα περιττώματα της.
Λόγω της κατασκευής της η μύγα είναι προσαρμοσμένη για να μεταφέρει μικροοργανισμούς, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά το 1.000.000.

Παρά το γεγονός της δυσκολίας που υπάρχει στην αντιμετώπιση των ιπτάμενων εντόμων μπορούμε να χειριστούμε με επιτυχία το συγκεκριμένο πρόβλημα.

H σφήκα ως έντομο έχει ελάχιστο τρίχωμα και έντονο μαύρο-κίτρινο χρωματισμό. Το μέγεθος της είναι περίπου 10–20 χλστ. και έχει τρία ζεύγη ποδιών. Είναι περισσότερο θωρακισμένες σε σχέση με τις μέλισσες και είναι κυνηγοί πολλών εντόμων. Η σφήκα, σε αντίθεση με την μέλισσα, επιβιώνει μετά από ένα τσίμπημα.
Ο Κύκλος ζωής της διαρκεί 6 εβδομάδες με τα στάδια αυγό – προνύμφη – νύμφη – ενήλικο έντομο. Η ζωής ων σφηκών διαρκεί ένα χρόνο.
Διαμένουν σε μικρές ομάδες εντόμων σχηματίζοντας φωλιές που μοιάζουν με εξάγωνα.
Χτίζονται σε τυχαίες θέσεις, ακόμα και εντελώς κατακόρυφα. Δεν είναι απαραίτητα επιθετικά έντομα, αλλά επειδή οι επαφές τους με τον άνθρωπο είναι πιο συχνές από ότι του ανθρώπου με τις μέλισσες, τα τσιμπήματα είναι και αυτά πιο συχνά. Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες που εμπίπτουν τα διάφορα είδη σφήκας: οι απόμερες σφήκες και οι κοινωνικές σφήκες.
Οι ενήλικες απόμερες σφήκες ζουν γενικά και λειτουργούν μόνες τους και οι περισσότερες δεν κατασκευάζουν φωλιές. Σε αντίθεση, οι κοινωνικές σφήκες υπάρχουν στις αποικίες αριθμώντας αρκετές χιλιάδες, είναι ισχυρές, χτίζουν μια φωλιά και σε μερικές περιπτώσεις δεν είναι όλη η αποικία ικανή προς αναπαραγωγή. Γενικά η βασίλισσα και οι αρσενικές σφήκες μπορούν να ζευγαρώσουν, ενώ η πλειοψηφία των αποικιών αποτελείται από στειρωμένες θηλυκές εργαζόμενες.
Οι συνήθειες των απόμερων σφηκών είναι διαφορετικές από αυτές των κοινωνικών σφηκών. Άλλες κατασκευάζουν τις φωλιές τους στις πλευρές των τοίχων, ενώ άλλες σε κλαδιά δέντρων και σε λαγούμια, φτιαγμένα από χώμα και χαλίκια, που εμποδίζουν στην είσοδο τα αρπακτικά ζώα και τη φθορά της φωλιάς από τα φυσικά στοιχεία. Οι περισσότερες απόμερες σφήκες δεν χτίζουν καθόλου φωλιές και προτιμούν το φυσικό καταφύγιο.
Οι σφήκες τρέφονται με νέκταρ από διάφορα λουλούδια και είναι σημαντικοί επικονιαστές σε κήπους και περιβόλια. Ωστόσο, δρουν και ως παράσιτο. Όταν μαζεύουν υλικά από ξύλο για το χτίσιμο της φωλιάς, μπορεί να μασήσουν, να καταστρέψουν, και να αφαιρούν το φλοιό των δέντρων προκαλώντας το μαρασμό των κλαδιών και των νεαρών βλαστών.

Με τον όρο «έντομα αποθηκευμένων προϊόντων ή αποθηκών» χαρακτηρίζονται τα έντομα εκείνα που προσβάλλουν εδώδιμα ή μη προϊόντα, που βρίσκονται στη φάση της επεξεργασίας ή της αποθήκευσης τους. Τα έντομα αποθηκών κατατάσσονται με διάφορους τρόπους ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες τους, την οικογένεια ή την οικονομική σημασία τους.
Από άποψη μεγέθους της οικονομικής ζημιάς που προκαλούν, διακρίνονται τα πολύ ζημιογόνα έντομα που πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και τα λιγότερο ζημιογόνα, για τα οποία υπάρχει περισσότερος χρόνος στη διάθεση μας για επέμβαση.
Τα χαρακτηριστικά των πρώτων εντόμων είναι η μεγάλη και ταχύτατη εξάπλωση, η προσβολή μεγάλου αριθμού σπόρων σιτηρών ή τελικού προϊόντος από ένα άτομο και η δυνατότητα αναπαραγωγής τους σε πολλές γενεές όλο το χρόνο.
Τα λιγότερο ζημιογόνα έντομα χαρακτηρίζονται από την αργή εξάπλωση τους, την συγκέντρωση τους σ’ ένα ή σε λίγα σημεία της αποθήκης, το μικρό αριθμό των γενεών, την προσβολή ενός ή λίγων σπόρων κατ’ άτομο ή και την μη προσβολή υγιούς προϊόντος, παρά μόνο ήδη προσβεβλημένου ή κατεστραμμένου.
Είναι προφανές ότι η καταπολέμηση των εντόμων αποθηκευμένων προϊόντων είναι επιτακτική ανάγκη. Η καταπολέμηση τους βασίζεται σε στρατηγικές διαφορετικές από αυτές που ακολουθούνται για τους εχθρούς των καλλιεργειών.

Τα ισόπτερα ή αλλιώς τερμίτες περιλαμβάνουν περί τα 2.300 είδη. Η τροφή τους είναι κυρίως το ξύλο. Η κοινωνία τους περιλαμβάνει τις τάξεις των εργατών, των στρατιωτών και των αναπαραγωγών. Ζουν σε θερμές περιοχές (σαβάνες), όπως στην Αφρική, την Νότια Αμερική και τη Νότια Ευρώπη. Το σώμα είναι μαλακό, λευκό, μόνο το κεφάλι κατά μέρος ή ολόκληρο έχει το χρώμα του κεχριμπαριού. Στο κεφάλι έχουν δυο νηματοειδείς κεραίες.
Στη Ευρώπη αναφέρονται 12 διάφορα είδη, στην Ελλάδα τρία:

• Kalotermes flavicollis
• Reticulitermes balkanensis
• Reticulitermes urbis

Η κύρια διαφορά των τερμιτών από τα μυρμήγκια έγκειται στο ότι το σώμα τους είναι μονοκόμματο με μια μικρή σύσφιγξη μεταξύ του θώρακα και της κοιλιάς, χωρίς το λεπτό μίσχο που έχουν τα μυρμήγκια που ενώνει το θώρακα με την κοιλιά τους.
Οι τερμίτες κατοικούν κρυφά μέσα στο έδαφος ή στο ξύλο, αποφεύγοντας τα ρεύματα αέρος και τις ηλιακές ακτίνες. Αν και κατά κανόνα οι τρέφονται από ξύλο συναντούμε και ειδίκευση σε άλλα τρόφιμα φυτικής προέλευσης, ξηρά αγρωστώδη, μύκητες, φύλλα, χώμα με φυτικά κατάλοιπα, κόπρο από φυτοφάγα. Όλα τα είδη ζουν σε κομμάτια ξηρού ή σάπιου ξύλου. Το τρώνε και με αυτόν το τρόπο οι αρχικές στοές διευρύνονται σε αίθουσες. Μερικά είδη κατατρώγουν το ξύλο εντελώς αφήνοντας μόνο ένα λεπτό εξωτερικό περίβλημα. Αργότερα, όταν έχουν εκμεταλλευτεί την τροφική πηγή τα έντομα πρέπει να μεταναστεύσουν. Σπάνια οι αποικίες των ειδών αυτών ξεπερνάν τα 10.000 άτομα.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε, πως οι τερμίτες είναι τα πιο σπουδαία έντομα για την ανακύκλωση του ξύλου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στους τερμίτες είναι πως ζουν κρυφά και κατά κανόνα γίνονται αντιληπτοί μόνο όταν είναι πολύ αργά.

Οι παραδοσιακές μέθοδοι εφαρμογής υποκαπνηστικών σε συνδυασμό με τον σύγχρονο εξοπλισμό μας και τις εναλλακτικές μορφές απεντόμωσης οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστολή των επιβλαβών αυτών εντόμων. Συμβουλευτείτε την επιστημονική μας ομάδα.